Met een kano het water op

Het is een mooie tocht over het water, eerst over het Apeldoorns kanaal tot aan de Hezenbergersluis. Daar neem ik de grift die ernaast ligt: het water staat zo hoog dat er van een watervalletje geen sprake meer is maar eenmaal op de grift verspert een omgevallen boom me de weg. Ik ga terug. 'Aan het wildvaren?', roept één van de werklui die op de oever staat en mijn bewegingen in de gaten houdt.

De nagenoeg spreekwoordelijke ijsvogel laat zich nu ook zien, meerdere keren zelfs. Hij wijst mij de weg en die weg is vrij simpel: rechtuit. Het vogeltje scheert over het water, van de ene oever naar de andere oever. Af en toe klampt hij zich vast aan een rietstengel. Dan blijft mijn peddel even boven het water hangen. Vervolgens ga ik de Veluwsche Wetering op. 

Deze keer heb ik maar één opname kunnen maken (andere camera, lege accuutjes). Het lage standpunt is opzet. Ik sta hier: op een smalle uitloper van aarde en gras (zie kaartje). Achter mij ligt de Werverdijk. Tegenover mij ligt Bottenstrank. Of die naam ook iets betekent weet ik niet maar het klinkt onheilspellender dan de Zwarte Kolk die iets verderop ligt.