Ziel en geest. Het zijn en blijven woorden. Ze geven een naam aan het onzichtbare deel van ons. Een plek heeft dat deel niet, het verwijst naar ons als mens, als persoon. Wellicht verwijst het ook naar een groter geheel. We weten het niet. De bijvoeglijke naamwoorden (of bijwoorden) die ervan afgeleid zijn, hebben verschillende betekenissen. Zielig lijkt te wijzen op een tekort, geestig juist op iets extra's. Het eerste woord heeft een negatieve, het tweede een positieve klank.
donderdag 27 maart 2014
dinsdag 25 maart 2014
zondag 23 maart 2014
Hemelse luchten - Kampen
De hemel is bewolkt maar af en toe breekt de zon door. Prachtig weer om foto’s
te maken. Kampen is mijn doel. Daar bewonder ik de witte stadsbrug met de (blad)gouden wielen en de weidse riviergezichten, zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts.
donderdag 20 maart 2014
maandag 17 maart 2014
Driehoek
Hier botsen twee stromingen op elkaar:
die van het Apeldoorns kanaal op die van de IJssel.
De brug herhaalt het motief.
vrijdag 7 maart 2014
Winterkilte (F)
locatie: Molencaten, Hattem
(05.02. 12)
Winter's bone is een grimmige film die qua toon en sfeertekening sterk doet denken aan de verhalen van Annie Proulx maar de film is geregisseerd én geschreven (script) door Debra Granik (samen met Anne Rosellini).
De beide handen van haar vader: daar moet de zeventienjarige Ree Dolly die voor haar moeder en haar broertje en zusje zorgt, het mee doen. Maar dat weet je nog niet wanneer de film net is begonnen en je de eerste beelden van de strijd tegen armoede in dit gezin te zien krijgt. De vader is de grote afwezige. En juist die vader heeft Ree Dolly nodig, anders wordt het gezin uit hun schamele woning op het platteland van Missouri (US) gezet. De moeder zegt geen woord: haar kwaal krijgt geen naam, ze reageert domweg nergens op. Shock? Dus gaat Ree Dolly op zoek. Teardrop, de broer van haar vader, wil haar aanvankelijk niet helpen, de familie van Thump Milton evenmin: zij hebben blijkbaar nog iets te vereffenen met haar vader.
Geweld of dreigen met geweld is in dit milieu aan de orde van de dag en daar moet Ree Dolly mee leren leven. Schaarse inlichtingen helpen haar steeds iets verder. Tenslotte trekt Merab - een vrouw uit de kring van Thump Milton - zich haar lot aan. En als deze vrouw op het erf van de Dolly's verschijnt, sommeert ze Ree om mee te gaan. 'Nee, dat geweer laat je thuis.' Op die toon dus. Met een jutezak over haar hoofd gaat ze mee: eerst in een pick-up; dan in een roeiboot, blootshoofds. Op de plaats van bestemming gekomen - ergens in een moerasachtig en waterrijk gebied - , wordt duidelijk waarom de kettingzaag is meegenomen.
Thema
Identiteit, daar draait het om in deze film. De zoektocht van Ree Dolly naar haar vader is pure noodzaak. Zonder hem, of zonder het bewijs dat hij is overleden, zal het gezin uit het huis worden gezet. De onverzettelijkheid van Ree Dolly wordt vooral gevoed door haar liefde voor haar broertje en haar zusje. Ze zijn van haar. Zelfs de mensen die aanvankelijk weigeren om mee te werken, draaien bij: tegenstanders worden tenslotte medestanders, ook al is het maar even. Waar liefde - en de onverzettelijkheid daarin - al niet toe in staat is. Misschien is dat wel de moraal van de film.
Link
http://www.moviemeter.nl/film/63615
woensdag 5 maart 2014
Wilgen aan de Gapersweg (Hattem)
De mist blijft hangen. Dus ga ik toch maar op pad al blijf ik dichtbij huis. Via het
fietspad richting Zwolle beland ik op de Gapersweg. Daar maak ik deze foto’s. De mist levert geen scherpe foto’s op maar zorgt wel voor een mooie matte
en egale achtergrond.
htlvhrsbstj
Er
scharrelt een lieveheersbeestje over de bladzij van het boek. Hij tast nu De sterrennacht (geschilderd in 1889) af. Opeens vliegt hij op en landt hij op het toetsenbord: op de X. Dat
komt goed uit. Die letter gebruik ik toch niet. Inmiddels is hij op de
laatste letter van het alfabet, nu is hij op de C, op de V (ik volg hem op de
vinger): B, N, J, I, 9, 0, -, =, Backspace zijn de volgende toetsen en dan raak
ik in de war. Hij bevindt zich inmiddels op het numerieke deel van het
toetsenbord en hij tippelt verder naar beneden en maakt een bocht, komt via Del
en PfDn bij + en – terecht. Nu is hij weg. Denk ik. Er fladdert iets voor mij
langs en htlvhrsbstj keert terug naar het toetsenbord. Hij zit nu op het
linkerbeeldscherm en tippelt omhoog. Zit net boven de menubalk van Word. Hij
lijkt zwart: het is een bewegend silhouet geworden. Ik let even niet op en hij
is weg.
zondag 2 maart 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)