Stilleven

De zon gaat langzaam onder. De olieflesjes staan op de vensterbank bij mij in de keuken. Het rolgordijn hangt ervoor. De flesjes doen me denken aan de stillevens  van Morandi. Altijd zie ik er mensen in: in zijn potjes, flesjes en kannetjes. En het zijn altijd onhandige mensen; ze hebben iets onbeholpens over zich. Dat hebben deze flesjes niet; ze staan fier overeind. Maar het licht maakt ze kwetsbaar: ze zijn van glas.

Door of perception

Indruk

'Mijn moeder is een kutwijf', zegt hij luid. Ze zijn net de trein ingestapt en – zonder het te weten – lopen ze langs de reisgenote van zijn moeder die net afscheid van haar heeft genomen. Terwijl ze gaan zitten  – de jonge man net achter de vrouw die zijn moeder is – zegt hij dit bijna laconiek tegen zijn vriendin. De moeder ziet hem niet want ze zit op de stoel voor hem, maar ze herkent zijn stem. Ogenblikkelijk. Ze reageert ontsteld, brengt haar hoofd schuin omhoog en als ze het gezicht van haar zoon ziet, barst ze uit in een wild en onstuimig lachen. Ze sputtert nog even tegen: 'Zoiets zeg je toch niet over je moeder'. Maar de zoon gaat er verder niet op in. Hij heeft zijn moeder tuk én heeft indruk gemaakt op zijn vriendin. Misschien wel zijn nieuwe vriendin.

Wolken

Gezicht op Hattem (vanaf de Schellerdijk bij Zwolle)

Tuig - onder de Hanzebrug bij Zwolle

Het wiel

In de onmiddellijke omgeving van de Hanzebrug, Zwolle

Huisje met gebroken dak

Dit huisje had mijn zus waarschijnlijk op het oog. Het huisje met het gebroken dak. Een huisje apart. Ze heeft het een tijdje in de gaten gehouden, nadat ik haar in november 2012 – tijdens die prachtige tentoonstelling over de Impressionisten en tijdgenoten in de Hermitage (Amsterdam) – had verteld dat ik graag in de buurt van de IJssel zou willen wonen.

Dit huisje is het niet geworden, al woon ik nu wel in de buurt van de Zuiderzeestraatweg. Alleen die naam al: Zuiderzee, straat en wég. Het is een dichterlijk huisje. Zeker zoals het er nu bij staat. In het licht van één lantaarn, om tien uur 's avonds. Even later regent het. 

Dreigende luchten bij het vallen van de avond - Hanzebrug en omgeving

Wit huis met rode blinden

Peppels en rechts nog een heel klein stukje van de IJssel. 

Achter dit overdadige groen schuilt een houten huis: een wit huis met rode blinden.

Zie: http://hethollandselandschap.blogspot.nl/2013/02/ijssellandschap-10.html

Een wilg om u tegen te zeggen

  

 

Het koolzaadveldje iets verderop.

En de wolken erboven.

Buitenwaarden, Wijhe

Licht op bouwland

Marledijk, Overijssel

Lente langs de IJssel

De koeien staan weer in de wei. Ongewoon Hollands: het lijkt wel een theatervoorstelling (misschien komt dat door de schaduwpartijen op het rijke groen).

En dan de IJssel zelf. Het zand van de oever, de wilgen die weer uitlopen. De schaduw en het licht. Zo mag ik het zien. 't Is Lente.

Werverdijk, Overijssel

Grijze dag

Even breekt de zon door en licht hij op in het water van de Wiessenbergsche Kolk (Hattem). De rest van de dag blijft het bewolkt. Meestal zitten er aalschovers op dit restant van een duiker, nu zijn het jonge ganzen.

Vanaf de Zalkerdijk

Tijdelijke verlossing

“Zo zal de wereld iedere ochtend opnieuw geschapen worden, van schuld bevrijd – in jou, door jou.” 

Alsof slaap – en het symbool ervan: de nacht – schuld uitwist.

Bron

Merkstenen, Dag Hammarskjöld, Kok Kampen, 1998 (2007)

Vertaling uit het Zweeds door R.F.N.  Boshouwers