Met een kajak eropuit

De hemel is bewolkt, de zon breekt nauwelijks door. Het is grijs en het blijft grijs vandaag. Voordeel is dat er geen wind staat. Een mooie gelegenheid om met de kayak de IJssel op te gaan. De kano van de vorige keer blijkt een kayak te zijn. 

Voordat ik de IJssel op ga, heeft mijn zwager me een paar tips gegeven. Zo heeft hij me ook verteld dat die zijarm van het Apeldoorns kanaal grift heet en dat die zijarm er eerder was dan het kanaal. Zo hoor ik nog eens wat. Tussen de kribben - vertelt hij - ontstaat tegenstroming waar je als roeier of kanoër gebruik van kunt maken. Het afstromende water botst op een krib en duwt het water terug naar de verderop liggende krib. Zodoende kun je in een min of meer slingerende beweging tegen de stroom in - van Hattem naar Wijhe bijvoorbeeld - de IJssel op peddelen. Vroeger ging mijn zwager vaak met zijn vader uit vissen, in een roeiboot. Vandaar.

En bij Vadesto waar ik de kano huur heeft Sienie van der Stoep me de vorige keer al uitgelegd hoe ik met behulp van de zogenaamde peddelsteun uit de kano kan stappen - om te voorkomen dat ik m'n evenwicht verlies en in het water val. En een niet al te duur cameraatje geleend van mijn jongste neef en daar ga ik dan.

De stroming valt mee maar je moet er wel degelijk rekening mee houden. De kayak is niet voorzien van een roer of een scheg (een vin) zodat je al gauw met de stroom mee drijft. Je moet je koers voortdurend corrigeren. Als ik niets doe drijft de kayak mee met de stroom maar niet met de voorsteven in de richting van de brede stroom (richting Kampen) maar er min of meer dwars op. Zijdelings glijd ik dan over het water. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dus duw ik de peddel maar weer in het water. 

Aan de overzijde van camping Kromholt - vroeger Westra - is een inham, daar vaar ik in. Er zwemmen een stuk of acht zwanen. Het levert een verstilde aanblik op. 

File

De Ierstweg die iets voorbij het gemaal met een berkenlaan begint, leidt me met een ruime lus weer naar de Gelderse dijk. Ik ben er bijna, dan zie ik opeens koeien lopen. Ze lopen in een rij over een verhoogde weg (het lijkt wel een dijkje), zodat ze scherp afsteken tegen een achtergrond van bomen en struiken. Als de koeien voorbij zijn, zie ik de jonge boer op een quad rijden. Dan heb ik m’n camera al opgeborgen. Af en toe blijft er eentje staan en houdt ze de andere koeien op. Dan stokt het verkeer.

Met een kano het water op

Het is een mooie tocht over het water, eerst over het Apeldoorns kanaal tot aan de Hezenbergersluis. Daar neem ik de grift die ernaast ligt: het water staat zo hoog dat er van een watervalletje geen sprake meer is maar eenmaal op de grift verspert een omgevallen boom me de weg. Ik ga terug. 'Aan het wildvaren?', roept één van de werklui die op de oever staat en mijn bewegingen in de gaten houdt.

De nagenoeg spreekwoordelijke ijsvogel laat zich nu ook zien, meerdere keren zelfs. Hij wijst mij de weg en die weg is vrij simpel: rechtuit. Het vogeltje scheert over het water, van de ene oever naar de andere oever. Af en toe klampt hij zich vast aan een rietstengel. Dan blijft mijn peddel even boven het water hangen. Vervolgens ga ik de Veluwsche Wetering op. 

Deze keer heb ik maar één opname kunnen maken (andere camera, lege accuutjes). Het lage standpunt is opzet. Ik sta hier: op een smalle uitloper van aarde en gras (zie kaartje). Achter mij ligt de Werverdijk. Tegenover mij ligt Bottenstrank. Of die naam ook iets betekent weet ik niet maar het klinkt onheilspellender dan de Zwarte Kolk die iets verderop ligt.